Kodeks wszystkich podrzędnych Konstytucji praw (przepisów samorządowych) ustalany jest drogą Ustawy Obywatelskiej (UO). Nawet obecna konstytucja Polski uznaje, że to suweren-obywatel (a nie urzędnik) sprawuje władzę bezpośrednio lub poprzez przedstawicieli (posła – posłanego przez dane zgromadzenie, aby wyrażał ich głos), aczkolwiek zapis ten nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości, w której projekty obywatelskie (nawet ze znacznym poparciem społecznym) mogą być lekceważone, a referenda nie są wiążące i mają progi. Zatem zapis ten, a z nim prawdziwa władza narodu, jest fikcją i prawo nie jest pisane zgodnie z wolą większości społeczeństwa, więc ustrój nie jest demokratyczny.
Prawo UO musi być jasno określone i zabezpieczone przed obejściami tych, którzy chcieliby je ograniczyć lub odebrać. UO rozpoczyna się od stworzenia nowego postulatu na witrynie państwowej, bądź oddania głosu na przedstawiony już pomysł. W celu dodania nowego postulatu (a także polemiki pod nim) konieczne jest założenie konta użytkownika na witrynie państwowej (warunkiem jest obywatelstwo i pełnoletność). Należy stworzyć niepowtarzalną nazwę użytkownika i udać się do urzędu w celu jej uwierzytelnienia (konto przypisane jest do tożsamości) – następuje aktywacja profilu. Wtedy można umieścić swój postulat w dziale UO witryny państwowej (otrzymujemy potwierdzenie wcześniej wybranym sposobem – listem, telefonicznie, itp.) i widnieć jako jego pomysłodawca. Postulaty ukazują się na dwóch listach – na jednej szeregowane są zgodnie z ilością poparcia (każdorazowa zmiana treści powoduje wyzerowanie poparcia i wysłanie powiadomienia do głosujących), na drugiej układają się zgodnie z ilością poleceń (każdy użytkownik ma 1, dowolnie podzielne polecenie, którego przyporządkowanie może zmienić w każdej chwili). Pod każdym z postulatów możliwa jest wymiana zdań – brak możliwości całkowitego usuwania uwag (jedna na osobę, aby uniknąć bałaganu), a jedynie zmiana treści (lecz z podglądem poprzednich) lub przeniesienie do kosza (z wglądem by ograniczyć manipulacje) przez umieszczającego wpis. Głos (nie tylko w UO, ale i wszelakich wyborach) można wyrażać samodzielnie (siła głosu równa 1) lub poprzez posła (tylko jawni wyborcy mogą wyznaczać reprezentanta, niejawni z powodu braku możliwości przypisania „żywego” głosu do tożsamości, zawsze głosują bezpośrednio lub są wstrzymującymi się od głosu), któremu powierzamy nasz głos, a on nim rozporządza (siła jego głosu jest równa ilości obywateli, którzy mu go przekazali oraz jego własnego głosu, a głosowania przedstawicielskie są zawsze jawne, z pełnym zapisem minionych). Swojego posła można w każdej chwili odwołać (odebrać mu swój głos, chociaż może on nadal dysponować głosami innych obywateli) i mianować innego („żywe” poparcie uaktualniane na bieżąco, brak tradycyjnych wyborów), jak również zmienić wybór (otrzymujemy powiadomienie) przez niego dokonany za pomocą naszego głosu. Aby oddać głos, wyborca, albo tradycyjnie (wariant niejawny lub jawny) udaje się do lokalu wyborczego (otwarte raz, w każdym tygodniu), potwierdza swoją tożsamość i otrzymuje kartę do głosowania (na dany postulat, aby było wiadomo na co oddał głos, ale nie jak). Za kotarą wypełnia ją (oraz jeśli chce to podpisuje, dla swojej późniejszej identyfikacji głosu, dowolnym ciągiem znaków, obrazkiem, czymkolwiek) i wrzuca do urządzenia, które ją sprawdza, wysyła wynik do bazy danych, po czym niszczy kartę drukując potwierdzenie wyboru (jak paragon, zabezpieczony przed fałszerstwem) z nadanym znacznikiem (jeśli takowy umieścił, bez powiązania z wyborcą, a tylko z głosem), a w przypadku jawnego wyborcy, z jego nazwiskiem. Albo może głosować elektronicznie (wariant wyłącznie jawny), przez swoje konto na witrynie państwowej, gdzie ma również dostęp do swoich poprzednich głosowań. Pod każdym postulatem widoczna jest lista wyborców jawnych oraz oznaczenia głosów niejawnych. Oznakowanie głosu niejawnego (samodzielne, danego wyborcy lub samoczynne, z algorytmu) wyklucza pomyłki związane z głosami zaliczonymi na inny wariant lub nieważnymi. Zabezpieczeniem przed wprowadzaniem podrobionych głosów jest porównanie liczby głosujących (zatem wydanych kart na tożsamość) z liczbą oddanych głosów. Po uzyskaniu większościowego poparcia (50% + 1 głos wszystkich uprawnionych do głosowania, po odjęciu wstrzymujących się od głosu – wyborcą biernym zostaje się przez potwierdzenie tego na witrynie państwowej lub w lokalu wyborczym, bądź gdy nie brało się udziału w wyborach przez ostatni rok, a odwołanie tego lub wzięcie udziału w głosowaniu przywraca status wyborcy czynnego) pozostają 2 tygodnie na zgłaszanie nieprawidłowości. Jeśli ilość niezgodności osiąga wielkość, która wpłynęłaby na wynik wyborów – głosowanie zostaje powtórzone, w przeciwnym razie ogłoszone zostają ostateczne wyniki, a postanowienia (w kształcie zaproponowanym na witrynie państwowej) zaczynają obowiązywać natychmiast. Jeśli następuje sprzeczność z innymi przepisami (wynikającymi z poprzednich UO lub starszych ustaw), to tamte należy dostosować, nigdy odwrotnie (nowe zastępuje stare), a gdy są sprzeczne z zapisami konstytucji to mogą działać jedynie na zasadzie umownej, dobrowolnej (np. składka ubezpieczeniowa – dla chętnych). W tak wprowadzonych przepisach nie może nastąpić zmiana (dotykająca nawet najmniejszego z ich aspektów) inną drogą (gdyż inne sposoby zmiany prawa, jak przez uchwałę, rozporządzenie, czy weto – nie istnieją) jak tylko poprzez kolejne UO. Poparcie postulatu, który przez rok nie osiągnął większości, jest zerowane (niejawny wyborca może ponownie oddać głos, jawny swoje poparcie zmienia na bieżąco).
Uroczysko 