Ustrój samorządowy

Aż nierychło głowę podniósł i tchnął ciężko piersiami staremi. — Pora — rzekł — co ma być, to się stanie… Wiec zwołać potrzeba, dawno go nie było i ludzie się rozbili, chodząc samopas. Czas się ze swojemi naradzić, posłać wici, zebrać braci. Niech głowę starą wezmą, jeżeli chcą — co dla gromady i miru naszego potrzeba — to zrobię.

Józef Ignacy Kraszewski – „Stara baśń” [rok 1876]

Oto przedstawiam zamysł ustroju państwowego mającego na celu zapewnienie jak najszerszych swobód obywatelskich, ograniczonych jedynie (gdyż przepisy z zasady wolność odbierają) przez ochronę własności. Prawo do samostanowienia o sobie i swojej prawowitej własności wraz z ustrojem gospodarowania państwem jako wspólną własnością obywateli (nie istnieje trójpodział władzy, bo władza jest tylko jedna – właściciela, czyli w wypadku państwa – obywatela, a stanowiska zarządców to służba dla obywatela-właściciela) stanowią Konstytucję (służy ona zatem do regulowania tylko i wyłącznie prawa własności). Rozdział I Konstytucji określa czym jest własność jednostki (której tyczy się wyłącznie prawo samostanowienia) i wspólna (dla której dodatkowo obowiązują przepisy przestrzeni publicznej, przyjęte w trybie Ustawodawstwa Obywatelskiego – UO) oraz co jest ich naruszeniem. Rozdział II Konstytucji zawiera sposoby współzarządzania państwem (własnością wspólną). Rozdział III opisuje zasady wypełniania porządku wynikającego z jej zapisów. Rozdział IV, domykający Konstytucję, określa ścieżkę rozstrzygania przewinień (złamania prawa własności). Ostatni podpunkt obejmujący prawodawstwo (V) omawia przykłady nieobowiązkowych przepisów obywatelskich (podrzędnych Konstytucji). Odnośnik postscriptum porusza kwestie, które według autora, wymagają szerszych rozważań. Końcowy post postscriptum to spis zarysów odcinków, które mają służyć przybliżeniu powyższych zagadnień szerszemu gronu rodaków. Konstytucja jest nadrzędnym prawem państwowym, a jej zmiana może nastąpić wyłącznie za jednomyślną zgodą wszystkich pełnoletnich obywateli (odliczając wstrzymujących się od głosu).

Konstytucja: §I Prawo Własności

Konstytucja: §II Służba Ustawodawcza

Konstytucja: §III Służba Wykonawcza

Konstytucja: §IV Służba Sądownicza

V Przepisy podrzędne: Ogólnopaństwowe

*PS: Rozważania

*PPS: Odcinki

Orędownik prawa do samostanowienia, Paweł Działyński (1560-1609), tak mówił o naturalnym porządku podczas swojego poselstwa od króla Zygmunta III Wazy do Królestwa Anglii, w Londynie, 4. sierpnia 1597 roku:

„Nie ten czyni krzywdy drugiemu kto korzysta ze swego prawa, lecz ten kto mu przeszkadza w korzystaniu z jego własnego prawa.”

Krytyczna uwaga Działyńskiego skierowana była do królowej Elżbiety I, która w walce przeciwko Królestwu Hiszpanii używała korsarzy, a ci dokonywali plądrowania, rekwizycji i zatapiania statków płynących przez morze Północne i Kanał La Manche. Ich ofiarami były nie tylko okręty hiszpańskie, ale i neutralne statki, jak kupców z polskiego Gdańska i Elbląga, którzy będąc pod opieką króla Zygmunta III Wazy, poskarżyli się do niego, a ten poprzez Działyńskiego zażądał przywrócenia wolności mórz oraz pokrycie strat wyrządzonych przez korsarzy gdańskim armatorom. Po teatralnym, publicznym oburzeniu na słowa Działyńskiego, Elżbieta I najpierw przeprosiła króla Zygmunta III Wazę za nieprzychylne przyjęcie jego posła, a później zobowiązała się do zwrócenia zarekwirowanych gdańskich statków oraz cofnięcia zakazu handlu z Hiszpanią dla Polaków, co też się stało.